U dojenačkoj dobi i ranom djetinjstvu mogu se razviti problemi vezani uz smetnje ili zastoj u procesu hranjenja te ih nazivamo poteškoćama hranjenja.
Učestalost pojave poteškoća hranjenja iznosi od 25% do 45 % u zdrave djece, a penje se do 80% u djece s razvojnim poteškoćama, no ozbiljniji poremećaji hranjenja razvijaju se u 1 – 5% djece.
Poteškoće u hranjenju:
- djeca s ograničenim apetitom
- djeca sa selektivnim unosom hrane
- djeca sa strahom od hranjenja
Poremećaji hranjenja:
- odbijanje hrane
- selektivnost pri uzimanju hrane
- ruminacija
- konzumiranje nejestivih tvari (pika)
Poremećaji ponašanja pri hranjenju:
- poremećaj regulacije stanja gladi – sitosti
- poremećaj hranjena vezan za privrženost roditelja i djeteta
- infantilna anoreksija
- senzoričke averzije
- posttraumatski poremećaj hranjenja
- poremećaj hranjenja povezan s medicinskim stanjem (organskim uzrokom)
Kod svakog oblika poteškoća u hranjenju potrebno je prije svega utvrditi radi li se organskoj podlozi poremećaja te u tom slučaju započeti odgovarajuće liječenje uz nastavak hranjenja. Ukoliko se ne radi o organskoj podlozi, potrebno je utvrditi radi li se o pretjeranom zabrinutim roditeljima s iskrivljenim očekivanjima ili se doista radi o poremećaju hranjenja. Upravo pojačana zabrinutost te posljedično tome poremećena interakcija između djeteta i roditelja može u konačnici dovesti do razvoja poremećaja hranjenja.
